Zgodnie z przeznaczeniem Zbiornik Racibórz Dolny będzie miał charakter suchego polderu, w którym piętrzenie obywać się będzie tylko w okresie przejścia wód powodziowych, natomiast poza okresami powodziowymi nie będzie pełnił żadnych funkcji z punktu widzenia gospodarki wodnej. Przekształcenie go w stały akwen, a także część drogi wodnej Odra-Dunaj, znajduje się jedynie w fazie planowania.

Zapora czołowa będzie usytuowana poniżej rozdziału wód Odry na Kanał Ulgi i Odrę Miejską. Początek zapory zlokalizowano na naturalnym wysokim prawym brzegu doliny w Brzeziu, zaś umownym końcem zapory czołowej jest czwarty kilometr nasypu, gdzie zapora czołowa przechodzić będzie w zaporę lewobrzeżną. Korona zapory czołowej o szerokości 6,0 m znajdować się będzie na wysokości 197,50 m. n. p. m., tj. 2,30 m ponad dopuszczalnym maksymalnym poziomem piętrzenia wody w zbiorniku wynoszącym 195,20 m.

Budowlę przelewowo-spustową (zrzutową) zaprojektowano jako sześcioprzęsłowy jaz o wymiarach każdego przęsła w świetle 12 m, pięciu filarach o szerokości 7,4 m i przyczółkach o wysokości 21,80 m. Ilość wbudowanego w blok przelewowo-spustowy betonu wyniesie około 60 tys. m3. Zasadniczym elementem dolnego stanowiska budowli zrzutowej jest niecka wypadowa o długości 54,10 m, której celem jest rozpraszanie energii zrzucanej wody. Na szczycie budowli przelewowo-spustowej zaprojektowano przejście mostowe o nośności 50 ton, które będzie służyć potrzebom obsługi obiektu, zapewniając dojazd drogą serwisową. Most składa się z sześciu niezależnych przęseł o rozpiętości każdego 12,0 m. Zbiornik zacznie działać przy wartości przepływu wody w Odrze powyżej 1210 m3 na sekundę.

Cały artykuł dostępny w kwartalniku "Surowce i Maszyny Budowlane" 2/2019 r.