Rozdrabnianie z zamkniętym obiegiem materiału
Prawidłowo zaprojektowane układy rozdrabniania z obiegiem zamkniętym pozwalają kontrolować przepływ materiału oraz podnosić wydajność i efektywność procesów rozdrabniania. W przypadku produkcji kruszyw poprawa jakości produktów dotyczy poprawy kształtu ziaren grubych, jak i ograniczenie ilości powstającej frakcji piaskowej.
Jakość produktów mineralnych otrzymywanych z procesów przeróbczych zależy głównie od prawidłowego doboru maszyn i urządzeń współpracujących, dostosowanych do przerabianego surowca. Zakładając konkretny proces technologiczny, zwykle bierzemy pod uwagę charakterystyki pracy poszczególnych maszyn, które zależne są między innymi od właściwości fizyko-mechanicznych nadawy oraz wielkości parametrów konstrukcyjnych i sterowalnych maszyn. Okazuje się jednak, że na uzyskiwanie dobrych produktów wpływ ma także sposób prowadzenia procesu technologicznego (ilość stadiów rozdrabniania, cykle technologiczne, sterowanie strumieniami przepływu materiału do wybranych maszyn itp.).
Układy cyklów rozdrabniania
W procesach kruszenia i mielenia przy produkcji kruszyw łamanych i mączek mineralnych stosuje się często tzw. zamknięte cykle technologiczne. Mówimy wówczas o procesie rozdrabniania w obiegu zamkniętym lub w obiegu kołowym. W prostych rozwiązaniach technologicznych stosuje się również otwarte obiegi materiału.
W celu właściwego doboru urządzenia rozdrabniającego o odpowiedniej wydajności konieczne jest ustalenie ilości materiału krążącego w obiegu zamkniętym, inaczej mówiąc ustalenie krotności obiegu, co jest niekiedy bardzo kłopotliwe, gdyż wymaga długotrwałych badań w warunkach przemysłowych.
Ilość zawracanego materiału wpływa na obciążenie przesiewacza i kruszarki, a w instalacjach przemiałowych na obciążenie młyna i separatora, a także urządzeń transportowych.
Obliczanie krotności obiegu
Ustalenie krotności obiegu pozwala na obliczenie i porównanie wydajności procesu rozdrabniania, realizowanego przy różnej ilości zawracanego materiału, czyli ilości materiału krążącego w obiegu zamkniętym.
Dla przypomnienia – krotność obiegu definiuje się jako stosunek ilości zawracanego materiału do ilości świeżej nadawy kierowanej do rozdrabniania.
Krotność obiegu osiąga wysokie wartości w procesach przemiału. W praktyce – dla mielenia w młynach cementu czy wapienia krotność obiegu wynosi 2÷2,6. Dla warunków mielenia na mokro rud metalicznych krotność może dochodzić do 3,5. Dla procesów kruszenia materiałów w kruszarkach krotności obiegu są zdecydowanie niższe [4].
Cały artykuł dostępny w magazynie Surowce i Maszyny Budowlane 1/2018. Zamów prenumerate na przyszły rok.
Komentarze