Jedną z właściwości betonu jest proces karbonatyzacji. Polega on na wtórnej karbonatyzacji powierzchni betonu przy obecności wody i CO2. Szacuje się, że w wyniku karbonatyzacji poprzez powierzchnię betonu, która ma styczność z powietrzem atmosferycznym podczas całego cyklu życia konstrukcji (50-70 lat), beton może wchłonąć minimum 10-15% ilości CO2, która została wyemitowana podczas produkcji cementu użytego do jego wytworzenia.

Beton może także oczyszczać powietrze. Coraz lepiej zdajemy sobie sprawę z tego jakim zagrożeniem w polskich aglomeracjach miejskich jest smog. Okazuje się, że beton jest materiałem, który może w znacznej części ograniczyć zagrożenie wynikające z obecności w środowiskach wielkomiejskich (spaliny samochodowe) bardzo niebezpiecznych dla naszego zdrowia związków azotu (tzw. NOx). Wprowadzenie niewielkich ilości dwutlenku tytanu (TiO2) do wierzchniej warstwy betonowych elementów (kostka brukowa, nawierzchnia drogowa, ekrany akustyczne, ściany tuneli, nawierzchnie przystanków tramwajowych, kolejowych, itp.) pozwala skutecznie wiązać dużą część tych związków, a następnie bezpiecznie usuwać je w kontakcie z wodą deszczową, prowadząc równocześnie do samooczyszczenia się tych powierzchni. Badania PAN i Politechniki Warszawskiej przeprowadzone w Warszawie wskazują, że nawierzchnia betonowa z dodatkiem fotokatalizatora może spowodować 30% redukcję stężenia NOx.

Branża cementowa podkreśla, że beton jest materiałem, który jest w stanie sam się obronić w stosunku do innych materiałów budowlanych tylko musimy popatrzeć na jego cały cykl życia. Śledząc tzw. ślad węglowy okazuje się, że beton jest materiałem przyjaznym środowisku. Prof. Jan Deja, dyrektor biura SPC: - Musimy mówić, dyskutować jak wygląda sytuacja betonu pomiędzy różnymi materiałami budowlanymi. Zbyt często branża cementowa jest postrzegana jako ta, która emituje CO2 podczas produkcji klinkieru, a trzeba patrzeć na to całościowo, biorąc pod uwagę cały cykl życia i ślad węglowy cementu. Nie możemy być postrzegani wyłącznie jako emitent CO2.

Jaki jest więc obraz przemysłu cementowego?

- W przypadku produktu finalnego, betonu, dążymy do jak najniższej emisyjności. Z drugiej strony poszukujemy przełomowej technologii w zakresie emisji CO2, ale do 2030 roku nic sprawdzonego raczej się nie pojawi, co nie oznacza, że nie będzie testów produkcyjnych. Wyzwaniem dla nas jest poszukiwanie innowacyjnych produktów z betonu. Beton można wiele sposobów modyfikować, by sprostać oczekiwaniom architektów i konstruktorów. Oczekujemy, że nasi politycy będą neutralnie podchodzić do wszystkich produktów budowlanych i nie będzie w tym zakresie żadnych preferencji. To pozwoli na zachowanie w naturalny sposób konkurencji, sprostanie wyzwaniom klimatycznym i trendom rynkowym – dodał Ernest Jelito.

Wypowiedzi pochodzą ze spotkania prasowego, które 16 kwietnia 2019 r. odbyło się w Warszawie.